Home Sweet Home.
Blijf op de hoogte en volg Noraly
25 Augustus 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Home sweet home. Na 4 weken Zuid-Afrika ben ik vrijdag geland en zag ik iedereen eindelijk weer! De laatste blog had ik onderweg willen schrijven (toch tijd genoeg voor met een vlucht van 25 uur), maar het Afrikaanse motto ‘wat vandaag niet lukt komt morgen wel’ heb ik blijkbaar toch een beetje overgenomen.. Ik dacht dat het afscheid nemen niet heel moeilijk zou zijn, maar m’n laatste dag was toch wel heel bijzonder en ik besefte dat de mensen daar meer voor me zijn betekenen dan ik eigenlijk had gedacht. De dag waarop ik afscheid van de klas nam waar ik zo’n drie weken bij ben geweest was één van de leukste dagen. Ik kwam de klas ingelopen en iedereen zat klaar in de mooiste kleding, haar netjes gedaan, extra make-up. En toen ik naar de andere kant van het lokaal keek stond daar een chique gedekte tafel met wijnglazen met servetten erin, bordjes om de hapjes van te eten die iedereen gemaakt had… Het was echt te lief wat ze allemaal voorbereid hadden. Ik zou pannenkoeken en chocomuffins meenemen als afscheidsetentje voor hen, maar zij hadden nog veel groter uitgepakt. Ze hebben voor me gezongen, gespeecht, er is een zegening over me uitgesproken en we hebben heel gezellig samen gegeten. En er zijn vooral heeeel veel foto’s gemaakt. Ik was echt sprakeloos van wat ze allemaal voorbereid hadden. ’s Middags liep ik door de school met een krat vol borden van ons afscheidsdinertje, best zwaar maar goed te doen. Een leraar zag mij lopen en riep dat ik moest wachten. Eén van de jongens werd uit de klas geroepen en moest het krat voor mij naar de auto dragen. Het voelde zo ongemakkelijk dat hij dat voor mij moest dragen en ik met lege handen naast hem liep. Het voelde heel erg uit de hoogte, maar ik mocht het krat niet zelf naar de auto dragen.
Ook in de tussentijd is er veel gebeurd, want ik heb al een tijd mn blog niet bijgewerkt. Twee weken geleden hebben Melissa, Christiaan en ik job interviews afgenomen. Het oefenen en de feedback moeten er voor zorgen dat de jongeren straks makkelijker aan een baan komen. Het was maar een try-out voor hen, toch waren sommigen zo zenuwachtig dat ze helemaal dichtklapten. De docent legde uit dat het kan zijn omdat sommigen dit per se heel goed wilden doen, maar dat het feit dat we blank zijn toch ook wel een beetje meespeelt. Sommigen kijken blijkbaar nog altijd (een beetje) tegen de blanken op. Daar schrok ik wel een beetje van, want dat is helemaal niet nodig en wij waren er alleen maar om hen te helpen..
Het op een na laatste weekend zijn Melissa en ik naar Tsitsikamma gereden, 2 uur van Port Elizabeth vandaan. ’s Ochtends hebben we de Canopy Tour gedaan, waar we als Tarzans en Janes tussen de bomen zweefden via stalen kabels. Dit was erg leuk, maar niet heel spannend. Dat was maar goed ook, want er stond ons nog genoeg spanning te wachten. Melissa wilde ’s middags graag bungee jumpen en ik wilde graag sky diven, maar dat van mij was niet in de omgeving. Toen toch maar besloten om te bungee jumpen, want dat als ervaring hebben is beter dan een middagje wachten. En dat was het zeker! De sprong was maar van korte duur, maar de adrenaline voel je een uur achteraf nog steeds. Zondag hebben we het wat rustiger aan gedaan en zijn we naar Addo Elephant Park gereden. Hier konden we met onze auto door een wild park rijden waar olifanten, kudu’s, apen, struisvogels, zebra’s en nog veel meer dieren te zien zijn. En dat soms op nog geen meter afstand.
Op maandag begon de ‘gewone’ week weer. Woensdagmiddag en -avond heb ik nog een safari tour gedaan door een ander wild park, Schotia. De meeste dieren had ik al gezien, maar daardoor was het niet minder leuk. Het blijft bijzonder dat de dieren zo dicht bij de auto komen. Een leeuw zat met zn jongen een dode zebra te eten, wat stinkt dat zeg! En we hebben buffalo’s gezien, wat best wel bijzonder is omdat ze al een tijd niet meer gezien waren in het wild park.
Doordeweeks heb ik geholpen met het maken van PowerPoints en les mogen geven over de verschillen tussen ‘needs and wants’. Op deze manier leren ze hoe ze het best met hun geld om kunnen gaan en hoe ze grote schulden kunnen voorkomen. De kinderen op deze basisschool krijgen tussen de middag een warme maaltijd. Dit moet stimuleren om kinderen naar school te sturen en volgens mij werkt deze manier gelukkig erg goed :)
Het laatste weekend zijn we op vrijdag vertrokken richting Plettenberg bay. In Jeffrey’s bay hebben we een tussenstop gemaakt om eerst heerlijk te ontbijten bij het meest lieve restaurantje dat ik gezien heb. Ondertussen hadden we uitzicht op een zee met surfers. We zijn nog even wat souvenirtjes gaan kopen in het leuke dorpje en daarna doorgereden naar Plettenberg bay. Hier begonnen we met een townshiptour. Een Xhosa vrouw leidde ons rond in haar township, waar ze onder andere haar huis, de crèche, een basisschooltje en een soort supermarktje liet zien. Ze vertelde dat er nieuwe huizen gebouwd worden door de overheid. Deze zien er goed uit, maar er is een lange wachttijd om zo’n huis te krijgen. Ook heeft de overheid wc’tjes laten bouwen, maar dat zijn er lang niet genoeg voor alle gezinnen daar. Het contrast met onze overnachting was heel groot, we sliepen in een heel mooie lodge met uitzicht op zee. Dit was omgerekend maar €18 per persoon, maar het voelde wel een beetje vreemd deze luxe na de rondleiding door de sloppenwijken. Zaterdag zijn we de AfriCanyon tour gaan doen, waar we begonnen met kloofing, in het koude water springen en door het water lopen tussen mooie rotsen en natuur. De kloofing vanaf een klein watervalletje was één van de leukste dingen. ’s Middags zijn we nog even in het stadje rondgelopen en langs zee. Het was ongeveer 28°C, een prachtige stranddag dus. Maar voor hen is het winter, dus er waren maar heel weinig mensen op het strand. De meeste lopen nog altijd rond in een dikke winterjas en sommige zelfs nog met een muts op. Hun echte zomer is namelijk nog warmer. Zondag zijn we opgehaald door Jacco, met hem en nog een gezinnetje uit de township gingen we naar de kerk. Daar wilde ik graag een keer heen, want het enthousiaste zingen en dansen wilde ik wel meemaken als ik Afrika was! Er stapte een vrouw met drie leuke jongens en een meisje in die ongeveer tussen de 3 en 13 jaar waren. Ze hadden allemaal zin om naar de kerk te gaan en hadden zich mooi aangekleed. Het jongste jongetje bleef maar giechelen en doen alsof hij verlegen werd van ons, maar dat viel echt wel mee! De kerk waar ze heen gaan is erg groot en modern, een speciale kinderkerk in de kerk is er waar kinderen van alles kunnen doen en hun eigen dienst hebben. Voor ons was het ook heel bijzonder: een supergoede band kwam het podium op die met veel volume en enthousiasme de liedjes speelden van de dienst. Iedereen stond nog enthousiaster te springen en te dansen dat ik me voorgesteld had. Het leek op een concert van een heel populaire band, maar dan in de kerk. De meiden droegen mooie jurkjes met hakken, mannen van 50+ stonden te springen of hun leven er van afhing.. Ik was blij dat ik het meegemaakt heb.
En vanaf maandag waren de laatste dagen aangebroken.. Nog maar drie dagen helpen met de life orientation en computer skills lessen. De dagen gingen erg snel en voordat ik het wist was het mijn verjaardag en mijn afscheid. Heel dubbel. Maar ik heb genoten van de dagen en kan zeggen dat ik een heel leuke tijd gehad heb. Ik ga Afrika missen, om de lieve mensen, de mooie natuur, de mannen die als gentleman de deur voor je openhouden, de meisjes die constant aan je haar willen voelen en willen vlechten, het kopen van prepaid elektriciteit, het chaotische verkeer dat meestal toch wel goed gaat, de enthousiaste mensen in de kerk die staan te dansen en te springen, de zonsopgangen en – ondergangen…
* You can't make a rainbow without a little rain
Ook in de tussentijd is er veel gebeurd, want ik heb al een tijd mn blog niet bijgewerkt. Twee weken geleden hebben Melissa, Christiaan en ik job interviews afgenomen. Het oefenen en de feedback moeten er voor zorgen dat de jongeren straks makkelijker aan een baan komen. Het was maar een try-out voor hen, toch waren sommigen zo zenuwachtig dat ze helemaal dichtklapten. De docent legde uit dat het kan zijn omdat sommigen dit per se heel goed wilden doen, maar dat het feit dat we blank zijn toch ook wel een beetje meespeelt. Sommigen kijken blijkbaar nog altijd (een beetje) tegen de blanken op. Daar schrok ik wel een beetje van, want dat is helemaal niet nodig en wij waren er alleen maar om hen te helpen..
Het op een na laatste weekend zijn Melissa en ik naar Tsitsikamma gereden, 2 uur van Port Elizabeth vandaan. ’s Ochtends hebben we de Canopy Tour gedaan, waar we als Tarzans en Janes tussen de bomen zweefden via stalen kabels. Dit was erg leuk, maar niet heel spannend. Dat was maar goed ook, want er stond ons nog genoeg spanning te wachten. Melissa wilde ’s middags graag bungee jumpen en ik wilde graag sky diven, maar dat van mij was niet in de omgeving. Toen toch maar besloten om te bungee jumpen, want dat als ervaring hebben is beter dan een middagje wachten. En dat was het zeker! De sprong was maar van korte duur, maar de adrenaline voel je een uur achteraf nog steeds. Zondag hebben we het wat rustiger aan gedaan en zijn we naar Addo Elephant Park gereden. Hier konden we met onze auto door een wild park rijden waar olifanten, kudu’s, apen, struisvogels, zebra’s en nog veel meer dieren te zien zijn. En dat soms op nog geen meter afstand.
Op maandag begon de ‘gewone’ week weer. Woensdagmiddag en -avond heb ik nog een safari tour gedaan door een ander wild park, Schotia. De meeste dieren had ik al gezien, maar daardoor was het niet minder leuk. Het blijft bijzonder dat de dieren zo dicht bij de auto komen. Een leeuw zat met zn jongen een dode zebra te eten, wat stinkt dat zeg! En we hebben buffalo’s gezien, wat best wel bijzonder is omdat ze al een tijd niet meer gezien waren in het wild park.
Doordeweeks heb ik geholpen met het maken van PowerPoints en les mogen geven over de verschillen tussen ‘needs and wants’. Op deze manier leren ze hoe ze het best met hun geld om kunnen gaan en hoe ze grote schulden kunnen voorkomen. De kinderen op deze basisschool krijgen tussen de middag een warme maaltijd. Dit moet stimuleren om kinderen naar school te sturen en volgens mij werkt deze manier gelukkig erg goed :)
Het laatste weekend zijn we op vrijdag vertrokken richting Plettenberg bay. In Jeffrey’s bay hebben we een tussenstop gemaakt om eerst heerlijk te ontbijten bij het meest lieve restaurantje dat ik gezien heb. Ondertussen hadden we uitzicht op een zee met surfers. We zijn nog even wat souvenirtjes gaan kopen in het leuke dorpje en daarna doorgereden naar Plettenberg bay. Hier begonnen we met een townshiptour. Een Xhosa vrouw leidde ons rond in haar township, waar ze onder andere haar huis, de crèche, een basisschooltje en een soort supermarktje liet zien. Ze vertelde dat er nieuwe huizen gebouwd worden door de overheid. Deze zien er goed uit, maar er is een lange wachttijd om zo’n huis te krijgen. Ook heeft de overheid wc’tjes laten bouwen, maar dat zijn er lang niet genoeg voor alle gezinnen daar. Het contrast met onze overnachting was heel groot, we sliepen in een heel mooie lodge met uitzicht op zee. Dit was omgerekend maar €18 per persoon, maar het voelde wel een beetje vreemd deze luxe na de rondleiding door de sloppenwijken. Zaterdag zijn we de AfriCanyon tour gaan doen, waar we begonnen met kloofing, in het koude water springen en door het water lopen tussen mooie rotsen en natuur. De kloofing vanaf een klein watervalletje was één van de leukste dingen. ’s Middags zijn we nog even in het stadje rondgelopen en langs zee. Het was ongeveer 28°C, een prachtige stranddag dus. Maar voor hen is het winter, dus er waren maar heel weinig mensen op het strand. De meeste lopen nog altijd rond in een dikke winterjas en sommige zelfs nog met een muts op. Hun echte zomer is namelijk nog warmer. Zondag zijn we opgehaald door Jacco, met hem en nog een gezinnetje uit de township gingen we naar de kerk. Daar wilde ik graag een keer heen, want het enthousiaste zingen en dansen wilde ik wel meemaken als ik Afrika was! Er stapte een vrouw met drie leuke jongens en een meisje in die ongeveer tussen de 3 en 13 jaar waren. Ze hadden allemaal zin om naar de kerk te gaan en hadden zich mooi aangekleed. Het jongste jongetje bleef maar giechelen en doen alsof hij verlegen werd van ons, maar dat viel echt wel mee! De kerk waar ze heen gaan is erg groot en modern, een speciale kinderkerk in de kerk is er waar kinderen van alles kunnen doen en hun eigen dienst hebben. Voor ons was het ook heel bijzonder: een supergoede band kwam het podium op die met veel volume en enthousiasme de liedjes speelden van de dienst. Iedereen stond nog enthousiaster te springen en te dansen dat ik me voorgesteld had. Het leek op een concert van een heel populaire band, maar dan in de kerk. De meiden droegen mooie jurkjes met hakken, mannen van 50+ stonden te springen of hun leven er van afhing.. Ik was blij dat ik het meegemaakt heb.
En vanaf maandag waren de laatste dagen aangebroken.. Nog maar drie dagen helpen met de life orientation en computer skills lessen. De dagen gingen erg snel en voordat ik het wist was het mijn verjaardag en mijn afscheid. Heel dubbel. Maar ik heb genoten van de dagen en kan zeggen dat ik een heel leuke tijd gehad heb. Ik ga Afrika missen, om de lieve mensen, de mooie natuur, de mannen die als gentleman de deur voor je openhouden, de meisjes die constant aan je haar willen voelen en willen vlechten, het kopen van prepaid elektriciteit, het chaotische verkeer dat meestal toch wel goed gaat, de enthousiaste mensen in de kerk die staan te dansen en te springen, de zonsopgangen en – ondergangen…
* You can't make a rainbow without a little rain
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
